Stripgeschiedenis
Gummi/De Balloen
"Het is met strips net als bij films: de beste krijg je nooit te zien. Vandaar GUMMI. Zo zie je nog eens wat, uit Amerika, Frankrijk en straks uit Italië. GUMMI houdt de vinger aan de pols.
Over Nederland durven we het haast niet te hebben. Wie zijn wij naast Tante Leny, Inkt, De Vrije Balloen, de gekleurde Omeletten, Krak, Sod, Two en noem maar op. Zouden het toch allemaal kunstenaars zijn? Maar GUMMI levert niet alleen strips, er zit ook aardig wat tekst in. Gesprekken met prominenten, roddel, onzin etc. Van beeld alleen kan de mens niet leven.
Een voordeel: de jeugd is veilig. GUMMI brengt alleen schade toe aan de volwassen ziel, maar daar zit eelt op, dus er kan niet veel gebeuren.Tenslotte: GUMMI is goedkoop. Ga maar eens naar de speciaalzaak, dan kom je er wel achter. Zo gerekend is de tegenwaarde van één GUMMI drie ballons."
Gummi, een blad dat van mei 1977 tot december 1979 door uitgeverij Espee werd gepubliceerd, verrast door een indrukwekkende lijst van binnen- en buitenlands tekentalent: namen als Will Eisner, Richard Corben, Marcel Gotlib, Georges Pichard en Claire Bretécher verschenen naast Nederlandse tekenaars als Peter Pontiac ('The Amsterdam Connection'), Aart Clerkx, Dick Matena en Evert Geradts.
De Gefrustreerden van Claire Bretécher, in GUMMI
Het duo Gerrit de Jager en Wim Stevenhagen gaat schuil achter de naam Prutswerk. In GUMMI verscheen van hun hand 'De Ironische Man'. Hierboven zien wij toenmalig minister-president Dries van Agt op de fiets, op weg naar Rome.
Ger van Wulften in 1980 (Stripschrift 137)
De man achter uitgeverij Espee was Ger van Wulften, die een hele generatie tekenaars heeft beïnvloed en geïnspireerd. Hieronder zien we een plaatje uit Peter Pontiac's 'The Amsterdam Connection' - in de inzet is Ger van Wulften getekend die bij hem op bezoek komt om hem over te halen een verhaal over hard drugs te maken.
De Balloen werd begin jaren tachtig opgericht door uitgeverij Espee met als doel een voortzetting te bieden van de Vrije Balloen. Door toedoen van het niet altijd even diplomatieke optreden van uitgever Ger van Wulften, die zijn medewerkers wel wist te enthousiasmeren maar vaak een niet al te doorzichtig financieel beleid voerde, groeiden er nogal wat onlusten, wat erin resulteerde dat de lijst van medewerkers (zie hiernaast) steeds korter werd...
Vele oud-medewerkers spreken nog met plezier over de uitstapjes waarop zij door de uitgever werden getrakteerd. Windig & De Jong kregen de vrije hand als hoofdredacteur. Daarmee werd de belangrijkste inhoud van het blad het weergeven van de krankzinnige werkomstandigheden te huize Espee, waar een aantal striptekenaars als inktkoelies bezig waren lopende-bandwerk af te leveren onder de aanmoedigende kreten van Ger dat het allemaal wel wat ruiger en heftiger kon (vandaar de term 'walgfun'). Gerrit de Jager herinnert zich dat er regelmatig post binnenkwam gericht aan 'Toneelschuur van Wulften' of 'Gek van Wulften'. Wie het blad nu weer ter hand neemt, staat verbaasd over de hoge kwaliteit van het gebodene.
Cover links van Eric Schreurs, rechts van Windig & De Jong
Hieronder: enkele voorbeelden van wat er zoal in de Balloen verscheen - en in de Raamstraat, waar Espee gevestigd was, omging. Al deze strips zijn van Windig & De Jong.
